Działanie drukarki laserowej – dawniej i obecnie
Urządzeniem które można uznać za przodka drukarki laserowej jest kserokopiarka. Technikę kserograficzną pierwszy raz w historii zaczęła wykorzystywać firma Xerox, i to właśnie od tej firmy swoją nazwę wzięła cała nowa technologia. Pierwszy dokument został poprawnie skopiowany w taki sposób w roku 1949. Zostało do tego wykorzystane urządzenie, które otrzymało nazwę model A. Również firma Xerox wypuściła na rynek pierwszą drukarkę laserową w historii. Co prawda urządzenie było naprawdę potężne – zajmowało praktycznie cały pokój – ale zapewniało doskonałe jak na tamte czasy wyniki jeśli chodzi o samą jakość i prędkość wydruków. Drukarka była w stanie drukować z prędkością 120 kartek na minutę, zaś sama rozdzielczość druku wynosiła 300 dpi. Trzeba przyznać, że nawet w obecnych czasach jest to świetny wynik.
W roku 1984 do sprzedaży trafił model HP Laserjet. Jest on uznany za pierwszą popularną i powszechnie stosowaną drukarkę laserową w historii. Cena urządzenia w momencie rozpoczęcia sprzedaży wynosiła 3500 dolarów. Również w tym przypadku rozdzielczość wydruków wynosiła 300 dpi. Zaletą urządzenia było to, że model ten posiadał również wbudowaną pamięć o pojemności 128 kB, zaś do komunikacji wykorzystywał interfejs RS 232 C, który do dziś jest stosunkowo mało znany. Popularny i nadal powszechnie stosowany port drukarkowy pojawił się dopiero w ulepszonej wersji tego modelu, Laserjet Plus. Model ten pojawił się na rynku w roku 1986, zaś jego cena wyniosła wówczas 4000 dolarów. Zasada działania drukarki laserowej zdaniem wielu ludzi jest dość skomplikowana. Pierwszym krokiem jest naładowanie elektrostatyczne bębna światłoczułego, dzięki czemu zaczyna on przyciągać cząsteczki tonera. Światło lasera jest następnie kierowane za pomocą specjalnego lustra na powierzchnię bębna. Powstaje obraz, który potem przenoszony jest na kartkę.
